Do trzech razy Yellowstone czyli nawilżanie przez rozpylanie.

Noc była tak samo zimna, ale już przywykliśmy... Poza tym poranne słońce grzeje co raz mocniej i zdejmujemy kolejne warstwy ubrań, by nasmarować się kremem z faktorem minimum 45.
Jedziemy na północ Wschodnią drogą, by po kilku milach zatrzymać się przy West Thumb. Tu gejzery wystają wprost z wody jeziora Yellowstone (które jest największym na świecie jeziorem położonym na wys. pow. 2100 m.n.p.m.) Rodzina dużych jeleni zwanych Elk ignoruje turystów, którzy chętnie zbliżyliby się do nich, ale nie wolno im schodzić z drewnianych chodników i o dziwo, przestrzegają tego zakazu. Może dlatego, że kary są dość dotkliwe? Ot, takie zwykłe wrzucenie czegoś do gejzeru - 5000 dolarów! Jest tu też błękitne jezioro kryjące przepastną jaskinię. Przejrzysta woda pozwala zajrzeć do niej daleko wgłąb i śledzić trasę wypływających na powierzchnię bąbelków.
Jedziemy do Wielkiego Kanionu rzeki Yellowstone, ale zapierający dech w piersiach zapach zgniłego jajka zmusza nas do zatrzymania się przy Mud Volcano. W jaskini Dragon Mouth, nad blotnistą rzeką, mieszka kuzyn naszego wawelskiego smoka. Jest bardzo wstydliwy i dlatego nie pokazuje się nigdy, tylko odgania turystów buchając hałaśliwie dymem i chlapiąc cuchnącym błotem ze swej pieczary. Nie gościmy więc tu długo...
Jedziemy do parkingu z widokiem na Upper Falls - wodospad o wysokości 33 metrów. Zasłania nam go rodzina Amiszow. Jest ich tylu, a matka tylko jedna. Ciekawe fryzury chłopców i czepki dziewcząt prowokują, ale lepiej nie robić im zdjęć - nie lubią być atrakcją turystyczną.
Tu zaczyna się ścieżka South Rim Drive, którą przemierzamy przez ok. 1 godz. Bolą nas szyje, bo cały czas odwracamy się w lewo i do tyłu sycąc się kolorami kanionu. Intensywnie żółte i pomarańczowe skały o wys. ok. 100 metrów wytyczają krętą trasę szmaragdowej rzece Yellowstone. Poganiana jest przez wodospad Lower Falls ( wys.94 m), od którego oddalamy się by zobaczyć całą jego urodę na końcu naszej trasy, na Artistic Point. Tu docierają samochodami rzesze turystów, dla których rangersi przygotowują dydaktyczny program. Wysłuchaliśmy krótkiego wykładu o tym jak powstał park, w wykonaniu ekspresyjnego, dumnego ze swojej pracy i ze swojego kraju, siwego gentelmana. Uciekamy od tłumów naszą ścieżką w przeciwną stronę, tym razem mając tę naturalną galerię przed prawym okiem.
Jedziemy na północną stronę kanionu. Z parkingu Brink of Upper Falls prowadzi stroma, kilometrowa ścieżka w dół, do platformy widokowej zawieszonej nad progiem wodospadu Upper Falls. Tu można poczuć siłę i masę wody, która z wielkim hukiem spada do rzeki. Taki wielki nawilżacz powietrza. Rafting nie jest proponowany - pewnie firmy ubezpieczeniowe nie zgodziły się współpracowac z kimś, kto chciałby go zorganizowac. Drogę po północnej stronie kanionu pokonujemy samochodem, zatrzymując się jeszcze przy kilku punktach widokowych i żegnając wspaniałą i dzielną rzekę Yellowstone.
W drodze powrotnej stanęliśmy w korku spowodowanym przez bizona przechadzajacego się środkiem asfaltu. Spotkaliśmy ich w parku więcej, czasem było widać w oddali duże stada. Jeśli chcecie pogłaskać bizona, kawałki futra są wyłożone przy Visitor Center. To najlepszy sposób na bezpośredni kontakt z tym dużym, nerwowym zwierzakiem.

Zdjęcia (10)

Komentarze (1)